حس عجیبی دارم!
چرا هرکی میاد خواستگاری میگم : نه؟!!
چرا میره جلو ماجرا ولی کسی به دلم نمیشینه؟!
احساس گنگ بودن می کنم !
شاید من به پشتوانه ی اینکه یکی همیشه هست که دوستم داره (که فکر غلطیه! و توقع کاملا بی جاییه!) ، به خیلی ها "نه" گفتم !
و من همیشه دنبال نشانه های دوست داشتنش میگردم ...
و وقتی میبینم نشانه ها کم یا محو شدن ، کلا بیخیال میشم ...
چون بیخیالی هم عالمی داره ...
داشتم یکشنبه صبح به حورا میگفتم که :
حورااا ! من دیشب کلی فکر کردم ...
به اینکه :
اگه من یکی رو دوست داشتم که برای حرف زدن باهاش یا نگاه کردنش یا قرار گذاشتن باهاش حاضر بودم خیلی کارا رو بکنم ، ولی اون به من توجه نمیکرد یا حتی بهم نگاه نمی کرد یا حتی با من حرف هم نمیزد یا سعی میکرد دور ترین نقطه رو برای ایستادن و فاصله داشتن از من انتخاب بکنه، من نمی بخشیدمش و #داغون می شدم !!
امروز داشتم کامنتای وبلاگمو میخوندم ...
در عجب بودم از نوع جواب دادنم !!
انگار اون جواب کامنتا ، منِ حدیثه نبودم!!
واقعا چرا؟!
اصلا من چم شده؟!!
این حرفا چیه؟!
احساس گنگ شدگیو گم شدگی میکنم
کاش کسی میتونست کمکم کنه ...
هعی ...
